Ενα Γεωπάρκο είναι μία περιοχή με ιδιαίτερη γεωλογική κληρονομιά διεθνούς σημασίας και με βιώσιμη στρατηγική εδαφικής ανάπτυξης. Θα πρέπει να έχει σαφώς καθορισμένα όρια και αρκετό χώρο για να καταστεί δυνατή η πραγματική εδαφική οικονομική ανάπτυξη, κυρίως μέσω του τουρισμού. Οι γεωλογικοί τόποι πρέπει να είναι διεθνούς σημασίας από την άποψη της επιστημονικής ποιότητας τους, την σπανιότητα, την αισθητική και την αξία εκπαίδευσης. Όλες αυτές οι θέσεις πρέπει να σχετίζονται όχι μόνο με τη γεωλογία, αλλά και την αρχαιολογία, την οικολογία, την βιοποικιλότητα, την ιστορία και τον πολιτισμό. Τα Γεωπάρκα αξιοποιούν αυτή την κληρονομιά για την κατανόηση και την αντιμετώπιση βασικών ζητημάτων που η κοινωνία αντιμετωπίζει, στο πλαίσιο του δυναμικού πλανήτη στον οποίο ζούμε (ένας πλανήτης ο οποίος υπόκειται σε αλλαγές). Τα σημαντικά σημεία/χώροι εντός ενός Γεωπάρκου πρέπει να προστατεύονται, κατά περίπτωση, σύμφωνα με την τοπική, περιφερειακή ή εθνική νομοθεσία. Τα Γεωπάρκα ως ιδέα, συνδυάζουν τη διατήρηση με τη βιώσιμη ανάπτυξη και τη συμμετοχή των τοπικών κοινοτήτων. Ως αποτέλεσμα αυτών των πλεονεκτημάτων, τα τελευταία χρόνια ένας αυξανόμενος αριθμός κρατών μελών της UNESCO έχει προχωρήσει στην ανάπτυξη Εθνικών και Παγκόσμιων Γεωπάρκων.
Στον Ελλαδικό χώρο έχουν ήδη ενταχθεί στο Παγκόσμιο Δίκτυο Γεωπάρκων της UNESCO έξι τόποι εξαιρετικής ομορφιάς και γεωλογικής ιδιαιτερότητας: το Γεωπάρκο της Λέσβου, το Φυσικό Πάρκο Ψηλορείτη, το Γεωπάρκο Χελμού-Βουραϊκού, το Γεωπάρκο Βίκου-Αώου, το Γεωπάρκο Γρεβενών Κοζάνης “Τηθύς” και το Φυσικό Πάρκο Σητείας. Το Γεωπάρκο πρέπει να ενδυναμώνει τον τοπικό πληθυσμό, ώστε να αξιολογήσει εκ νέου την κληρονομιά του και να ενθαρρύνει τον ενεργό τους ρόλο στην οικονομική αναζωογόνηση της περιοχής τους μέσω ορισμένων ενεργειών που προωθούν τον οικοτουρισμό, την εκπαίδευση και άλλες φιλικές προς την φύση δραστηριότητες. Οι τοπικές κοινωνίες σε πολλές περιοχές του κόσμου έχουν συνειδητοποιήσει ότι η γεωλογική, η φυσική και πολιτιστική κληρονομιά τους μπορεί να παρέχει μία πηγή βιώσιμου οικονομικού οφέλους για την περιοχή τους. Αντί να αξιοποιήσουν την κληρονομιά αυτή με τους μη ανανεώσιμους τρόπους του παρελθόντος, υπάρχει μία ευκαιρία να την διαχειρισθούν με τρόπο που να τη συντηρούν για το μέλλον μέσα από την ανάπτυξη του γεωτουρισμού.